Heimwee

28 juni 2020 - Arusha, Tanzania

Heimwee

Waar ik eerst heimwee had naar Osman, zo had ik nu heimwee naar mijn 'oude' leven. Niet omdat ik hier niet geniet en ook niet omdat ik zat ben van Osman, want van zijn enthousiasme en liefde zal ik nooit moe worden, maar ik had heimwee van het niet kunnen gaan en staan waar we willen. Telkens afhankelijk zijn van een taxi waar we overigens veelste veel voor betaalden. Het hield ons tegen meer te ondernemen, om kosten te besparen. Dit hield in dat naast het af en toe bezoeken van vrienden, we alleen de deur uit gingen voor boodschappen 1 keer per week. Dit moest veranderen, and it did. Gezocht naar een auto en gevonden, weer een cooper, hoe tof! 

In de afgelopen tijd tevaak meegemaakt dat ik genaaid werd waar ik bij stond, dus alles met advocaat op papier laten zetten betreft de koop van deze auto en een monteur grondig de auto laten onderzoeken. Alles was goed, dus we hebben eindelijk een auto. Bizar hoe je dat zo kan missen, want geen auto hebben is eigenlijk een luxe probleem, maar 150 euro per maand kwijt zijn aan taxikosten en alsnog niks samen doen, is het ook niet waard. 

Gisteren lekker samen uiteten geweest, rondgereden, overal heen kunnen zonder na te denken wat we nu weer kwijt zijn aan taxikosten. HEERLIJK! Los daarvan hebben wij een hele fijne chauffeur gehad, waarbij ik me veilig voelde, ook als ik alleen bij hem in de auto zat. Heb zijn familie ontmoet en hij zag Osman en mij als onderdeel van zijn familie. was aan de prijs overigens niet te merken, maar deze man moet ook eten natuurlijk.

Sinds de komst van de auto voel ik me goed, dus dan maar een luxe probleem, ik ben een auto nodig. 

En dan, bezoekje immigratiedienst.. 

Getrouwd en klaar om samen te blijven zonder stress om een visum. mislukt! eenmaal tijdens de aanvraag, moest ik 200 dollar betalen in plaats van 40.. is het omdat ik wit ben? Of omdat ik simpelweg te laat was? Al met al, heb ik ook hier weer van geleerd en heb ik nu 2 jaar geen gezeur meer om dit visum. 

Discriminatie

Ik kreeg de vraag of ik hier ook last heb van discriminatie. Het antwoord: ja. Al denk ik wel, dat je het zo erg voor jezelf kan maken als je wil. Laatst liep ik met Osman over straat en het enige wat naar mij geroepen werd is: mzungu, wat witte betekend en ik vroeg Osman, wat als ik nu zwarte of neger terug zeg? (Ik zou dit overigens niet eens mn mond uit krijgen) Ja dan zou ik een probleem hebben. Waarom mag witte dan wel? Het is niet leuk om continu te horen, maar ik denk dat de bedoeling erachter niet eens slecht is, wat in het geval van neger of zwarte vaak wel zo is. Ene oor in, andere weer uit. 

Waar ik wel tegen aanloop is dat zodra ze mij zien de prijs 3x omhoog gaat, ze er vanuit gaan dat ik wel wat kan schenken en geven aan bij Osman dat hij hen moet helpen mij meer te laten betalen en moet ophouden te regelen dat ik lokale prijzen betaal.

Ander leuk voorbeeld, gister was ik wat rare Chinese tekens van de auto aan het krabben want ik moest toch wachten bij de garage en 2 mannen schoten direct te hulp.. heel vriendelijk, zou je denken, maar na 5 minuutjes krabben wilden ze toch wel wat geld. 

In het begin heb ik me druk gemaakt om al deze dingen, maar dat lost niks op. Het is nu eenmaal zo.. Er zullen altijd verschillen blijven in de wereld, verschillen tussen witte mensen en donkere mensen. 

Maar ik hoop ooit, dat we gelijk kunnen zijn. 

Voor mij, is iedereen gelijk. 

7 Reacties

  1. Gerthy:
    28 juni 2020
    Nu op papier. Dithebben we van jou “livel gehoord, toen jij ff belde met Esmee. Was goed om je ff gehoord en gezien te hebben. Jij staat je “mannetje” daar wel, maar wel bizarre situaties soms.
    Liefs, Gerthy 😘
  2. Geja:
    28 juni 2020
    Wat knap hoe jij het oppakt en je je een weg weet te banen door al die strubbelingen. Mooi dat jullie het samen goed doen!, pas goed op jezelf en opelkaar!
  3. Yvonne:
    28 juni 2020
    Hey Tamara,
    Leuk om je blog te lezen over je dagelijkse leven daar!
    Respect hoe je de dingen daar oppakt kijkt naar mogelijkheden, die dan iets positiefs toevoegen aan je leven daar!
    Blijf je hart volgen en geniet van de momenten.
    Liefs,
    Yvonne😘
  4. Jan Boelen:
    28 juni 2020
    Het was weer leuk om jouw blog te lezen Tamara. Het aanpassen aan een andere cultuur gaat gepaard met vallen en opstaan. Maar jij staat stevig in je schoenen. De immigranten die naar Nederland komen lopen tegen eenzelfde soort problemen aan maar dan van de andere kant benaderd. Overigens mooi dat jullie nu eigen vervoer hebben, dat geeft toch een stuk meer vrijheid.
    Ik kijk weer uit naar je volgende blog
  5. Ina Nevels:
    28 juni 2020
    Hai Tamara. Leuk deze blog te lezen, hoe jou leven daar verloopt. Je past je goed aan zoals ik lees. Super hoor en fijn dat jullie veel samen doen. 🤗😚
  6. Costavina Fatbinan:
    28 juni 2020
    He lieverd heb je hierover al uitgebreid live gesproken maar weer goed om te lezen lieverd! Je staat je mannetje wel!!
    Veel plezier met je autotje😘😘😘😘
  7. Astrid Stuitje:
    28 juni 2020
    Ik lees je verhalen met plezier. Je maakt heel wat mee! Dat van die auto snap ik helemaal! We zijn hier zó gewend te kunnen gaan en staan waar we willen...