Laatste maand / tickets geboekt

De laatste maand is aangebroken, 19 december vlieg ik (godzijdank samen met een vriendin) terug naar huis. Niet rechtstreeks naar Amsterdam, maar naar Dusseldorf.. want dat scheelt bijna 300 euro. Pat & Pris, alweer bedankt dat jullie me willen halen.. Wat hebben jullie mij het afgelopen jaar vaak weggebracht en weer opgehaald. Het is een traditie geworden lijkt het wel. En dat allemaal omdat ik verliefd moet worden op iemand in een ander land, haha. 

Inmiddels loop ik ook alweer in een aantal sollicitatie procedures voor wanneer ik terug ben in Nederland. Na 9 maand werkloos te zijn geweest is dit toch wel rete spannend want jeetje, wat hoop ik dat ik weer kan werken (zo snel mogelijk) 

Ik denk dat er in mijn laatste blog wat verwarring is geschept, want ik krijg vaak de vraag waarom wij uit elkaar ‘moeten’. Lieve mensen, wij hoeven niet uit elkaar en we zouden op deze manier nog best kunnen leven samen hier in Tanzania. Maar we willen het niet meer. Sinds wij terug zijn uit Nederland samen, hebben we samen veel gepraat en gekeken naar: ‘waar is onze toekomst het best’ en ‘wat willen wij voor de rest van ons leven’. Het antwoord hierop was, dat wij beter af zullen zijn in Nederland uiteindelijk. Meer rechten, zekerheden, het netwerk dichterbij, baangarantie, salaris, gezondheidszorg en nog zoveel meer.. 

Dat ik daarom zo snel al weer terug ga, is NIET omdat ik bij Osman weg wil of omdat ik niet meer kan eten, of niet meer hier wil zijn maar omdat ik het proces om Osman naar Nederland te krijgen op deze manier ook kan versnellen. Ik moet salarisstroken inleveren, dus hoe langer ik hier zit zonder te werken, hoe langer het uiteindelijk ook weer gaat duren om aan salarisstroken te komen. Daarnaast vliegt een vriendin van hier uit Tanzania ook de 19e terug en is het fijn samen met iemand te zijn gezien de emotionele toestand waarin ik waarschijnlijk zal zitten, want god wat ben ik slecht in afscheid nemen.. al helemaal als het van mijn eigen man is. (Sorry alvast 🤪)
 

Dat Osman niet direct mee kan, maar afhankelijk is van een inburgeringsexamen die perse in Tanzania moet worden afgenomen, mijn salaris en de rest van het hele boekwerk aan informatie wat ze nodig zijn, maakt dat we noodgedwongen wel even uit elkaar moeten. We hopen zo enorm dat het goed zal gaan verlopen. 

Ik hoor verhalen van koppels bij wie het jaren duurt, maar ook dat de meeste Tanzanianen binnen 3 maand in Nederland waren na het examen.. is het afhankelijk uit welk land je komt? Of is het toeval? Ik weet het niet. Dat het spannend wordt, is een feit. Maar ik heb hoop. Net als de visumaanvraag, wil ik alles perfect geregeld en gedaan hebben (dankje moeders voor deze eigenschap) en ga ik uit van het beste. One way or another, het komt goed. 

Lieve vrienden, familie, kennissen, wie dan ook.. tot snel! ♥️