Nederland?

25 juli 2020 - Arusha, Tanzania

Inmiddels 4 maanden in Tanzania, er is veel gebeurt maar eigenlijk ook niks. 

Over het algemeen ben en wil ik altijd positief zijn, maar dat lukt niet altijd. Het leven in Tanzania is enerzijds makkelijk, maar anderzijds zwaar. Het land is prachtig, maar de corruptie is verschrikkelijk. Ik kan er niet aan wennen. 

Vraag jezelf eens af hoevaak je in Nederland gestopt bent door de politie terwijl je in de auto zat. Voor mij een simpel antwoord, nog nooit. En in Tanzania? ELKE KEER als ik rijd. Ik word er moe van.. De politie hier vraagt soms letterlijk om geld, of ik iets wil schenken. Of ze doen het sneaky, ze doorzoeken de hele auto op een foutje zodat ze je een boete kunnen geven. Onze auto is zelfs al compleet leeggehaald ivm een drugs onderzoek. Rijd ik alleen? Dan willen ze meestal praten of flirten (ook irritant). Krijg je een officiele bon en een betaal deadline van 1 week, dan gaat het geld daadwerkelijk naar waar het heen moet. Geven ze een boete zonder bon, dan gaat het geld rechtstreeks in hun eigen zak. 

Osman heeft het slim bekeken, ik mag altijd rijden want dan schudden we de politie sneller af. Een witte vrouw doet wonderen hier. 

Soms.. want deze witte vrouw is rijk en wordt overal opgelicht. Ik ga inmiddels nergens meer mee naar toe. Garage, markt of andere dingen? Dat is Osman zijn taak, dan krijgen we tenminste de juiste prijs. Ook onze buren voelen zich steeds meer zeker naast hun "witte" buurvrouw. Waar ze eerst wat nerveus waren, zo staan ze nu dagelijks (3x!!!!! Per dag soms) voor de deur te vragen om geld, sigaretten, water of televisie en als ze niet voor de deur staan, dan staan ze op een stoel over de muur in onze tuin te kijken en dingen te vragen aan ons. Dit gedrag maar afgekapt. Ik denk dat ik best aardig ben, en wil overal mee helpen, maar dit gaat te ver.

Ik rijk? Helaas is dat alles behalve waar, want ik heb al 4 maanden geen werk en ook geen uitzicht op werk (Dankjewel Corona!) en dat idee breekt langzaam op. Ik leef niet om te werken en 4 maanden "vakantie" lijkt heerlijk, maar jeetje wat wil ik graag weer wat te doen hebben. Het idee dat dat nog heel lang kan duren demotiveert enorm. Dit komt voornamelijk door de regels hier en een werkvergunning (1600 dollar) die werkgevers liever niet aanvragen, vooral nu in corona tijd niet denk ik. 

Eerlijk, ik wil terug naar Nederland en ik kan terug naar Nederland want ik heb nog een ticket. Maar ik wil niet weer zonder Osman zijn. Hij is de reden dat ik hier nog ben en dat ik vol blijf houden. Osman maakt de moeilijke dagen toch weer positief en samen met hem zijn is alles waard. Ik heb geen moment spijt dat ik alles heb opgegeven en ik zou het zo weer doen. Het is allemaal moeilijk nu, maar ik ben wel samen met de persoon die mij compleet maakt. Overal in de wereld is het een drama, dus niet alleen bij mij. Het zal vast wel goed komen. Ooit. 

Het liefst, het allerliefst, zou ik 2 of 3 maanden samen met Osman naar Nederland gaan.. eventjes terug in mijn omgeving.. 

Maar helaas, deze ontzettend rijke witte vrouw, heeft geen geld voor een retourticket. Dus ook dat plan, kan niet doorgaan. Misschien moet ik maar een donatie starten voor mezelf, haha.. 

Hoe nu verder? Geen idee. Ik denk maar afwachten en hopen tot er iets op mijn pad komt, eerst maar vrijwilligerswerk doen en dromen dat er een moment komt dat Osman met mij mee kan voor een vakantie om mijn familie te ontmoeten. 

Tot die tijd, maken we er het beste van. We hebben elkaar en dat is wat telt. 

4 Reacties

  1. Durkje:
    25 juli 2020
    Komt goed Tam 🍀🍀🍀
  2. Ria:
    25 juli 2020
    Mooi verhaal Tam.
    Respect hoe je er mee omgaat.
    Belangrijk is zeker dat jullie samen gelukkig zijn 😘😘😘
  3. Tsjam:
    25 juli 2020
    Echt kloten, maar zolang je samen bent en gelukkig zijn dat de lichtpuntjes. Inderdaad is corruptie in deze landen frustrerend 😢 en dat zal zo blijven, dus probeer te negeren, soms als je echt heeeeeel boos wordt kan het helpen, maar dat is meestal geen optie, je bent en blijft de witte rijke vrouw. Vrouw in deze landen is de mindere, witte man maakt verschil. Hoop dat er vlug wat op jouw pad komt en dat er weer geld in het laadje komt, komt goed 🥰🥰🥰 leafs Tsjam.
  4. Jan Boelen:
    25 juli 2020
    Je kunt je gevoelen geweldig goed verwoorden Tamara. Respect. Ik snap je dillemma. Maar Ede Staal zong destijds: " het is nog nooit nog nooit zo donker west of het wordt altied wel weer licht." Hou dat maar voor ogen.