3 maanden
18 juni 2020 - Arusha, Tanzania
Al bijna 3 maanden in Tanzania, de tijd vliegt!
Vandaag wil ik graag wat schrijven over mijn persoonlijke groei want in de afgelopen 3 maanden, zonder werk of elke dag iets te doen, ga ik nadenken. Nadenken over wat er allemaal in mijn leven is gebeurt en wat nu allemaal plaatsvind. Ik heb lang gezocht naar iets wat mij gelukkig maakt, zonder het besef dat ik de enige ben die mij gelukkig maakt. Ik heb een stap uit het vertrouwde leven gezet, naar het onbekende. En jeetje, wat ben ik trots. Ik sta weer met beide benen op de grond, ben gelukkig met mezelf en mijn leven hoe het nu is. Ik heb nog zoveel te leren, zoveel groei om door te maken, maar ik ben weer een stap verder want ondanks dat niet iedereen het met mijn keuzes eens was, ik heb het toch maar gedaan. Ik heb gekozen voor MIJN geluk.. iets wat ik veel eerder had moeten doen.
Heb ik het soms moeilijk? Hell yes. Bezig met een toekomst samen met Osman, mijn nieuwe leven, ons huis, ons huwelijk, alle mooie en minder mooie momenten.. wat zou ik het graag delen met mijn ouders en dat besef komt telkens meer. Het zit in de kleine dingen. Gelukkig zijn er zoveel lieve mensen, die ondanks dat ik hier nu woon, me nooit hebben en zullen laten vallen en met wie ik alles kan bespreken. En de mensen die ik niet meer spreek, ook daar heb ik vrede mee.
En dan, is er nog wat gebeurt de afgelopen tijd?
Osman is geopereerd aan zijn teen, niks ernstigs gelukkig. Maar hij was wel heeeeeeel zielig... iets als de mannengriep denk ik. En ik heb mijn eerste sollicitatie gesprek gehad, later hoor ik hier meer over maar het begin is gemaakt in ieder geval! Osman heeft ook een aantal sollicitaties verstuurd, dus we wachten hoopvol af.
Ik leer ongeveer 2 uur per dag Swahili en kan er nog steeds niks van, wat is deze taal verschrikkelijk (moeilijk). Maar, ik red me aardig. Ik ga vaker alleen op pad, trek veel op met andere meiden om een gezellige dag er tussen uit te gaan want het is ook wel fijn iets met anderen te doen. Van een lange afstandsrelatie naar 24/7 samen is ook wel weer het andere uiterste.
Oh ja! Mijn ruzie met de buurman is uitgesproken. Besloten de stap te zetten om hem op te zoeken, zodat ik het voor mezelf kan afsluiten. Een goed gesprek gevoerd en we zijn weer oké. Gelukkig.
Helaas is ons hondje nog altijd vermist. Ze is waarschijnlijk gestolen om doorverkocht te worden. Een hond van een witte.. volledig gevaccineerd, dus hoe ideaal is dat? Eikels.. ik blijf hopen dat we haar vinden.
Er is vast nog zoveel meer dat ik kan vertellen, dat komt dan later wel.
Ik heb een nieuw nummer, dus wil je weten hoe het is? App dan op dit nummer: +255767400991. Gezellllllig!
mooie blog en wat een reis maak je persoonlijk door gedurfd om deze grote stap te nemen naar liefde geluk en op zoek naar jezelf en de rust die je zo verdient. Vreselijk om dit geluk niet met je ouders te delen ken het maar je bent een sterke vrouw en laat zich niet uit het veld slaan 💪fijn dat we laatst even een leuk gesprek hebben gehad aan de telefoon en een kijkje in je leven hebt laten zien. Beterschap voor Osman en hopelijk vinden jullie allebei op korte termijn een baan.
Trots op jou en heel veel liefs van ons uut Assen
Dikke knuffel van Familie Rozema
Goed om te lezen dat je jezelf weer vind.... dat was en is toch wel heel erg belangrijk! Blijf genieten van elkaar....en inderdaad soms even iets anders is ook goed 😉😘💕
Sterkte en vooral geniet ervan.
Groetjes Anneke zus Durkje💪
Gelukkig zijn, dat is wat wij voor je wensen en dat zouden Henk en Roelie ook gewild hebben💕💋🧸
Hoop dat de sollicitatie s positief zijn
Dikke knuffel ❤️